Skubane ego.

- Tata, pamiętasz jak rozmawialiśmy ostatnio o „chwaleniu się”? Że lubimy się chwalić, żeby zrobić na kimś wrażenie? Wczoraj taki mój kumpel z szóstej klasy przyszedł do szkoły i mówi „ja już nie palę e-papierosów, ja teraz tylko trawę jaram”. Żałosne, co? Jakie wiara suchary wymyśla, żeby się podlansować. Albo inny kumpel, jak z nim grałem jeden na jeden po lekcjach w nogę i wygrałem pięć do jednego, to on mówi „no tak, Ty strzeliłeś pięć zwykłych szmat, a ja Ci strzeliłem jednego gola, ale najpiękniejszego!”. Kumasz to, tata? Byle tylko pokazać się lepszym niż w rzeczywistości. Albo jeszcze inny kumpel, słuchaj tego tata, wydaje specjalnie na wodę w szklanej butelce po dychę za butelkę, bo on „zwykłej gnojówy jak Wy nie pije”. Rozumiesz to? Oni są chorzy, że taką ściemę opowiadają! Albo wiesz, są też tacy, co jak dostaną piątkę plus, to zaczynają beczeć??

- A to w tym wypadku zażalenie kieruj do rodziców tych biedaków. Oni dopiero muszę mieć ze sobą problemy. Płacz zdruzgotanego dziecka, że dostał pięć plus, czy nawet czwórkę, wskazuje wyraźnie, że żyje w środowisku chorobliwej ambicji, a to znaczy, że któryś z rodziców ma strasznie niską samoocenę. Jakbyś poznał rodziców tych lansujących się kumpli, zwłaszcza tatusiów, pewnie też doznałbyś szoku, jaki oni uprawiają lans. A pamiętasz tego motocyklistę? Jak opowiadał o swojej bandzie, że „jak oni by się tu, kurwa, pojawili, to by rozpierdolili pół miasta w chuj!”. I do takiej prestiżowej bandy zabójców należy On sam! Rozumiesz. Wyobrażasz sobie jak wyglądałoby wychowanie syna przez takiego ojca? A na odchodne rzucił jeszcze do swojej żony „Co się wpierdalasz, spadaj do garów!”. Olo, dzieci wszystkie swoje kompleksy dostają w prezencie od rodziców. Jak będziesz ojcem, pamiętaj, że każdy Twój lęk i fałsz przekopiujesz na charakter Twojego syna, czy córki. Jak myślisz skąd wzieły się Twoje lęki, kłamstewka, niepokoje, akty wycofania? Dostałeś je ode mnie.

Siedzimy w zadumie na tarasie. Ta rozmowa pobudziła syna do rozmyślań. We mnie obudził się sędzia, który rozpoczął rozliczać mnie z kłamstw i tchórzostw z przeszłości. Sporo tego było. Ale dziś nie zadaję sobie pytania DLACZEGO to się wydarzyło? Dziś zadaję pytanie PO CO to się wydarzyło? Zamiast rozliczać się z przeszłości, z kopniaków w dupę, kreuję przyszłość, by nie powtarzać bez końca tych samych błędów.

- A wiesz co, tata? – Olek zebrał się na reflekscje - nawet trochę ich rozumiem. Każdy chce być lepszy niż jest albo bardziej podziwiany. Kiedy ostatnio odwiedziłem dziadka, wiesz, jaki on jest, że szkoła i oceny są ważne, że ogólnie wyniki są ważne, i wiesz co, opowiadam mu o ostatnim turnieju w badmintona i że zająłem drugie miejsce, ale że ważniejsze dla mnie było to, że wygrałem mecz z odwiecznym rywalem, z którym ciągle przegrywam i pamiętasz tata, że wygrałem z nim ledwo ledwo, ale jak to opowiadałem dziadkowi, to włączyło się coś we mnie, żeby pokazać, jaki to ze mnie świetny zawodnik i żeby się w oczach dziadka podlansować, teraz dopiero to widzę!, powiedziałem dziadkowi, że ojechałem tego gościa prawie do zera!!! Kumasz to tata??? – widzę jak Olek zanurza się teraz cały w tę niedawną historię, by refleksyjnie spuentować po chwili – Skubane ego!

A Ty poznałeś i zaprzyjaźniłeś się już ze swoim ego?

Wiesz przez ile mnoży ono fakty zanim zamienisz je w słowa?

Myślisz, że wszyscy wierzą w to co mówisz?

Dojrzej. Najwyższy czas przestać robić z siebie pośmiewiska.

Ego to choroba cywilizacyjna. Żyjesz w tej cywilizacji - jesteś zainfekowany. Chcesz wiedzieć jak bardzo? Czy zdarza Ci się c z a s a m i myśleć, że jesteś lepszy od innych? Albo ... gorszy?

PS. Teraz napiszę szeptem - żeby Twoje ego nie usłyszało - jeszcze jedną wskazówkę: ego do perfekcji opanowało sztukę ukrywania się przed nosicielem.

Skubane ego...

Dziękuję Olo za kolejną lekcję.