Miłosny pocałunek.

Miłosny pocałunek zaczyna się, kiedy usta wcale się jeszcze nie stykają. Miłosny pocałunek jest pocałunkiem dusz, pocałunkiem, który nie ma początku, ani końca. Nie ma kształtu, nie ma formy, nie ma konstrukcji. Trwa moment, ale ten moment trwa wiecznie. Jest unią dwóch istot, jest eksplozją dwóch energii. Jest momentem wielkiego wybuchu, początkiem przebudzenia, początkiem nowego świata. Jest alchemią transformującą wszystkie cierpienia w czystą miłość.

Miłosny pocałunek przychodzi zupełnie nieplanowany. Rodzi się z czystej intencji dwóch istot, które pragną opuścić świat formy i egzystencjalnego cierpienia, świat Duhkha. Miłosny pocałunek dojrzewa jak polny kwiat. Jedno z tysięcy nasion-intencji pada na podatny grunt. Tą intencją jest niewybiórcza miłość dla wszystkich istot. Dwoje poszukujących istot spotyka się. Dwoje kochanków życia otwiera się na siebie. Na własne poznawanie. Na poznanie drugiego. Dają początek nowej przestrzeni, w której, w jak w kuźni, nagromadzone blizny i cierpienia, przekuwane są w miłość, radość i elementarną Jedność.

Kochankowie zbliżają się do siebie. Nie w sensie odległości ciał, tylko w sensie pogłębiającego wnikania w świadomość, w rzeczywistość, w prawdę, w tu i teraz. Oddalają się od iluzji własnych przeszłości. Odganiają malignę nieprzejawionej przyszłości. Praktukują przedkładanie realności i intensywności spotkania nad wspomnienia-przeszłość i marzenia-przyszłość. Celebrują jedyną prawdę – rzeczywistość tej chwili. Budują intymność na szczerości, otwartości, akceptacji. Budują bliskość patrząc sobie prosto w oczy. Bez słów, bez gdybania, bez oczekiwań. Siadają naprzeciw siebie. Ich ręce stykają się. Bez oznak zniecierpliwienia poddają się subtelnej cyrkulacji energii, która wibruje na styku dłoni, poprzec ciała, do uziemionych pośladków. Wszystko zaczyna pulsować. Energia krąży teraz w wirującej pętli ekscytacji o narastającej amplitudzie, wzbiera, powoduje zawroty głowy, generuje przedprenatalne ciepło. Okrycie staje się zbędne, wręcz nie na miejscu. Ekstatyczne oszołomienie, jak magnes, przyciąga kochanków ku sobie. Łączą ich i zbliżają teraz do siebie siły, których potęga przewyższa ludzkie pojęcie, ludzką wolę, ludzką sprawczość, czy możliwość podejmowania decyzji – Magiczna Trójca Miłości – kosmiczna Polaryzacja, bezgraniczna Ufność i potęga Teraźniejszości.

Polaryzacja to energia, która działa na poziomie komórkowym w kobiecie i mężczyźnie. Jest przez to niekontrowalna. Nie wiesz kiedy się przebudzi i nie wiesz jakiej będzie mocy. Lecz kiedy Cię ogarnie – wibrują w Tobie wszystkie komórki. Powstaje między dwoma biegunami dualnej rzeczywistości, pomiędzy tak zwaną kobiecością i męskością. Jest esencjonalną energią wszystkich istot, gdyż służy rozwojowi życia. Stąd jej największą intensywność czujemy tam, gdzie rozwój życia bierze początek... Nieomylna Natura dopilnuje, przebudzając w Tobie przemożne pożądanie i przyjemność, byś polaryzacji się nie opierał...

Ufność to stan, kiedy stajesz się wolny od samooceny i samoupokorzeń, kiedy ufasz, że to, co się dzieje, jest prawdą, że Ty jesteś tam, gdzie masz być, i że to, co się wydarza, wydarza się dla dobra Twojego, Twojego kochanka oraz dla dobra wszystkich istot żyjących. Ufność to najczystszy stan celebracji życia, to stan, w którym echa pogróżek rodziców już do Ciebie nie docierają, żaden Jezus nie zagląda Ci w majtki, jesteś całkowicie otwarty na wszelkie wyzwania, które przynosi życie, a boga czujesz wszędzie wokół, zwłaszcza w sobie – w postaci magicznego połączenia z cudem życia, którym przecież sam jesteś.

Teraźniejszość to najważniejszy filar prawdy. Przeszłość, nawet ta minutę temu, jest już wspomnieniem. Przyszłość, nawet ta za minutę, jest wyobrażeniem. To co czujesz, czujesz tylko w tym momencie. To co się dzieje w Twoim ciele, dzieje się właśnie teraz. To co czujesz, jest jedyną prawdą. Dlatego teraźniejszość jest momentem największej mocy i tylko w teraźniejszości możesz kochać naprawdę. Jutro możesz też kochać, ale to będzie jutro. Wczoraj też mogłeś kochać, ale to było wczoraj. A teraz? Teraz jesteś, czujesz i kochasz naprawdę.

Ponad kochankami unosi się chmura pożądania i wdzięczności. Nie pada ani jedno słowo więcej. Wszystkie myśli zastąpione są doznaniami. Oczy kochanków są zamknięte. Ich funkcja wyzyjna jest teraz zbędna. Wzrok wnika aż do serca. Czoła kochanków zbliżają się. Stykają. Fala błogiej elektryczności przepływa ich ciała. Stali się jednością. Są Unią kobiecości i męskości. Zamienili się w źródło uzdrawiającego życia...

Usta zbliżają się. Wilgotne, lekko rozchylone.

On enamuje spokojem. Ona drży.

On bierze jej twarz w dłonie. Ona poddaje się im.

Otwierają oczy, oddzielają czoła i ... łączą usta... W głowach, sercach i ciałach kochanków dochodzi do eksplozji życia, do ekstatycznej przyjemności, do dziwiczej radości, do bezczasowości, do wieczności, do uzdrawiającego oczyszczenia, do wzajemnego obdarowania się obfitością swych darów... Ciała kochanków drżą w posadach, a ich sercach wypełnia nieznany dotąd ... spokój.

Zresztą... nie będę pisać dalej, znasz to uczucie...

Nie znasz? To nie zwlekaj. Miłosny pocałunek to pocałunek życia. Skorzystaj z tego, że jeszcze żyjesz i dla odmiany resztę Twojego życia zamień w ... poznawanie i uzdrawianie siebie. A moc miłosnego pocałunku do Ciebie przyjdzie.

Jest też taka możliwość, że dotychczasowe życie nie dało Ci okazji nawet poznać, a co dopiero doświadczyć, potęgi Polaryzacji, Ufności i Teraźniejszości. Albo dało, ale Ty nie byłeś w stanie tego dostrzec ... gdyż nie da się zakosztować i zasmakować miłości, prowadząc życie w zubożałej rzeczywistości, ograniczonej rolami społecznymi z jednej strony i lękami własnymi z drugiej...

Polaryzacja dostępna jest każdemu, gdy oczyści się umysł ze wszystkich śmieci.

Ufność rośnie z każdym skonfrontowanym lękiem.

Teraźniejszość jest wszędzie wokół Ciebie.

Miłosny pocałunek to nie coś, co Ty możesz dostać od życia.

Miłosny pocałunek to coś, co Ty możesz życiu ofiarować. Choćby jeden raz...