Prawdziwy. Mężczyzna. Prawdziwy.

Prawdziwy mężczyzna wygląda dostojnie.

Ma czyste drogie buty. Dobiera buty do okazji.

Nosi markowe uprasowane koszule. Ma w gotowości 36 różnych koszul.

Kiedy wdepnie w błoto, klnie jak szewc. Kiedy upaćka się keczupem zwyzywa producenta tandetnych opakowań.

Mężczyzna prawdziwy ubiera się skromnie.

Nosi koszule. Albo nie.

Ma czyste buty. Albo nie.

Kiedy wlezie w błoto, wyciągnie but. Kiedy opaćka się ketchupem, poprosi o serwetkę.

Prawdziwy mężczyzna ma luksusowy zegarek.

Nie potrzebuje na niego zerkać, bo wie dokładnie która godzina z komórki, z którą się nie rozstaje. Na zegarek mają zerkać inni.

Gdyby mu zegarek odebrano, byłby to dramat.

Mężczyzna prawdziwy nie ma zegarka.

Nie ma, bo nie potrzebuje. Czas ma dla niego umiarkowane znaczenie.

I umiarkowane znaczenie mają dla niego ludzie, którzy oceniliby go po zegarku.

Prawdziwy mężczyzna dba o swe ciało.

Siłownia. Odżywki. Depilacja. Barber.

Jego ciało napawa go dumą i jest wizytówką.

Eksponuje je i zachwala.

Każdy katar, nieład na głowie, ból w stawie, może wywołać przedśmiertą panikę.

Mezczyżna prawdziwy dba o swe ciało.

Świeże powietrze. Ruch. Świadome żywienie.

Jego ciało jest jego skarbem, darem od Życia.

Kocha je, pielęgnuje i wciąż poznaje.

Katar, zarost, bóle w stawach traktuje z szacunkiem. Jako wskazówkę. Informację od ciała.

Prawdziwy mężczyzna ma wiedzę.

Często się nią dzieli.

Opowiada o swojej wiedzy. Opowiada o sobie, swoich dokonaniach i superlatywach.

Kiedy nie opowiada, jest niespokojny.

Mężczyzna prawdziwy ma wiedzę lub nie.

Częściej milczy niż mówi.

Nie opowiada. Słucha.

Kiedy nie opowiada, jest spokojny.

Prawdziwy mężczyzna jest mistrzem ciętej riposty.

Ma tylko jeden cel: zdeklasować adwersarza, najlepiej na oczach innych.

Kiedy to jemu głośno utrze się nosa, odgraża się cicho pod nosem, złorzeczy oraz szykuje wendettę.

Mężczyzna prawdziwy jest mistrzem obserwacji.

Nie ma celu. Jest obecny i uważny, słuchający i kwestionujący.

Kiedy przyjdzie czas wypowiedzieć słowa, wypowie je bez podtekstów.

Prawdziwy mężczyzna kocha kobietę.

Kocha ją zwykle słowem.

Kocha ją inaczej w jej obecności, inaczej przy kolegach.

Mężczyzna prawdziwy kocha kobietę.

Kocha ją słowem i czynem.

Kocha ją zawsze tak samo. Przy kolegach też.

Prawdziwy mężczyzna mówi prawdę.

Jego prawda jest dla niego najważniejsza.

Nie ma dla niego znaczenia, że to nierzadko tylko jego prawda.

Mężczyzna prawdziwy mówi prawdę.

Mężczyzna prawdziwy mówi też nieprawdę.

Dlatego prawda mówiona nie jest dla niego najważniejsza.

Jego prawdą nie są słowa, bo słowa prawdy nie obejmą. Jego prawdą są jego czyny.

Prawdziwy mężczyzna boi się.

Boi się, że zobaczą jego obłocone buty, brudną koszulę, brak zegarka, owłosienie na brzuchu, brak wiedzy, dodatkowe kilogramy, nieszczerość w miłości, nieszczerość w tym co mówi. Dlatego tak skrupulatnie zakrywa swój strach drogimi butami, koszulami, zegarkiem, ripostą, gadatliwością, czy paplając „kocham Cię” bez potwierdzenia w czynach. I właśnie to go czyni takim „prawdziwym mężczyzną”.

Mężczyzna prawdziwy boi się.

Boi się, że zobaczą, iż nie jest doskonały, że potrafi kłamać, że nie zawsze potrafi kochać, że ma dziurawe buty. Ale mężczyzna prawdziwy nie boi się przyznać, że się boi. I właśnie to czyni go mężczyzną prawdziwym.

Czy kobieta Ci zaufa?

Mężczyzna prawdziwy jest godny zaufania, bo żyje prawdą, a prawda jest taka, że też się boi.

Mężczyzno, jak prawdziwy jesteś?